In de 14^e ronde van de interne competitie stonden 8 partijen op het programma. De meest in het oog springende daarvan was de topper tussen Menno (die alles nog gewonnen had) en Dylan, die in rap tempo te sterk wordt voor menig 3-Torens speler. Het werd een spannende strijd, waarbij Dylan het overwicht had, maar Menno hield alles lange tijd nog wel enigszins onder controle. Een groot nadeel van Dylan was dat hij veel meer tijd had verbruikt dan Menno. Wellicht mede onder invloed van de tijd gingen ze toen beide over tot zetherhaling en dus puntendeling. Beide zullen hier waarschijnlijk ook niet geheel ontevreden mee zijn: Dylan houdt zich weer staande tegen een sterke tegenstander en Menno behoudt zijn ongeslagen status en de koppositie.

Daarachter boekte ik een overwinning op Hans van der Burg. Hans was onnauwkeurig in de opening, waardoor hij eigenlijk al na zet 4 met een zwakke geïsoleerde pion kwam te staan. Nu is er in de schaakwereld vaak veel discussie of geïsoleerde pionnen sterk of zwak zijn, maar deze was toch wel echt zwak, en hoewel het nog een zet of 20 duurde, uiteindelijk had ik ‘m te pakken. En daarna had ik eigenlijk ook direct een gewonnen stelling, en zeker toen Hans even later een paardvork toeliet waardoor ik nog een kwaliteit won. Hij gaf toen ook meteen op, waardoor ik een plekje steeg naar plek 3 ten koste van Léon, die niet in actie kwam.

Ook in Egbert tegen Henk was er een onzorgvuldigheid in de opening, ditmaal van Egbert. Hierdoor liep Egbert eigenlijk de hele partij achter de feiten aan. Het kostte hem een pion, en dit verlies kwam hij ook niet meer te boven. Henk wil nog wel eens wat voordeel weg geven, maar vanavond had hij daar geen trek in en maakte het keurig af.

Deze partijen zijn nu extra belangrijk in deze fase, want hier begint het gevecht om de playoffplekken. De nrs. 1 t/m 4 (Menno, Dylan, ik en Léon) lijken de playoffs wel te gaan halen, en ook Henk deed deze ronde erg goede zaken – maar daarachter is het zeer spannend en zijn zeker nog 7 spelers (Jan Gerkes, Cok, Egbert, Hans v/d B., Arjen, Martin en Rinus) die strijden om 3 play-off plaatsen. Er zijn hierna nog 6 rondes te gaan, dus er kan nog vele gebeuren.

Rinus en Arjen deelden in ieder geval geen beslissende tik uit naar elkaar in deze ronde. Ze hielden elkaar in balans. Ik heb een paar keer gekeken, maar kon op geen enkel moment echt iets van voordeel ontdekken voor een van beide partijen (of het moet het voordeel op de klok van Arjen zijn geweest), dus een remise leek me een logisch resultaat – en dat werd het dus ook.

Daarachter deed Cok goede zaken door van Giovanni te winnen – misschien een logisch resultaat, maar daar leek het lange tijd niet op! Giovannig kwam beter uit de opening, had binnen no-time een pion op de 7^e rij (hoe? kon ik niet ontdekken) – en dit leverde hem ook een kwaliteit voorsprong op, en een gevaarlijk initiatief. Cok was min of meer gedwongen om zijn stukken op slechte posities te plaatsen (wat doet een wit paard in het middenspel op h1?) en Giovanni leek te gaan winnen. Aan het einde ging het echter toch nog mis. Cok was scherper bij wat tactische schermutselingen en wist zo ternauwernood de volle buit binnen te slepen. Giovanni heeft dit seizoen al vrij veel partijen gespeeld waarin hij goed speelt, maar het uiteindelijk net niet zijn kant op valt – nog iets scherper worden (a tactic a day keeps the losses at bay!), en de punten zullen wel binnen stromen.

Wie ook dichtbij een sensatie was, was Siddarth. Hij speelde een hele goede partij tegen Martin, die ongeveer een driedubbele ELO-rating heeft. Het ging lang gelijk op, en eigenlijk vond ik Siddarth net na de opening een stuk beter staan. Martin’s zwarte velden rond zijn koning waren zwak, Siddarth had een sterke loper en ik zag wel wat potentieel voor Dh6 – en/of een pionnenstorm op Martin’s koningsvleugel. Siddarth had echter andere plannen, en op zich speelde hij ook dat niet zo slecht, een aardige paardmanoeuvre zat er bij, maar uiteindelijk maakte hij toch een beslissende fout door zijn a-pion 2 plekken op te schuiven. Dit bleek na wat afruilen 2 pionnen te kosten – en dan weet Martin daar natuurlijk wel raad mee. Hij won, maar mooi om te zien dat Siddarth zo goed partij gaf!

De partij tussen Sjoerd en Jan was een hele wilde, waarin alle openingsprincipes over boord werden gegooid. Het zag er ongeveer zo uit: bij Jan leek er een bom ontploft over zijn hele pionnenlinie en de stukken stonden nog wel redelijk veel op oorspronkelijke positie, bij Sjoerd leek er een bom ontploft op zijn gehele damevleugel en de stukken op de koningsvleugel stonden nog op ongeveer de eigen positie. Oftewel: It’s complicated. Jan liet zien dat een dergelijke opbouw hem niet erg vreemd was, en hij kon hier beter mee over weg dan Sjoerd – en hij sleepte dan ook het volle punt binnen.

Jan Spoelstra won ergens een stuk van Gert-Jan, die daarna nog flink verzet bleef bieden. Jan verzekerde me na afloop dat het zeker nog niet zo makkelijk was om het naar winst om te zetten, omdat Gert-Jan na het stukverlies toch taai bleef spelen en verdedigen. Hoe het verder precies verliep heb ik niet meegekregen, in ieder geval wist Jan uiteindelijk wel te winnen.

En dan last but not least, Hans Kunnen versus Donald Trump. Hans speelde eigenlijk een hele goede partij, keurige opening, goed zijn stukken gepositioneerd en in het middenspel won hij een kwaliteit, later nog een pion en het was – eerlijk is eerlijk – een compleet gewonnen eindspel. Maar Donald heeft dit seizoen al meerdere malen laten zien een excellent eindspelspecialist te zijn en over zeer veel veerkracht te beschikken – vraag maar aan Arjen, Martin of Jan Spoelstra, die allen een gewonnen eindspel tegen Donald niet naar winst wisten om te zetten. Bij Hans Kunnen werd een paardvork hem fataal, waarna direct tot remise werd overeengekomen (ook wel terecht in die positie, Hans had nog wel een paar pionnen compensatie voor het paard).

Volgende week een thuiswedstrijd van de trotse koplopers van het 3-Torens V3 – en de 15^e ronde van de interne competitie.